Zwrot skorygowany o ryzyko

Zwrot skorygowany o ryzyko to technika pomiaru i analizy zwrotów z inwestycji, w przypadku której analizuje się i dostosowuje ryzyko finansowe, rynkowe, kredytowe i operacyjne, tak aby osoba fizyczna mogła podjąć decyzję, czy inwestycja jest tego warta przy całym ryzyku stanowi dla zainwestowanego kapitału.

Dlaczego inwestujemy w pieniądze? Prosty. Aby czerpać zyski. Ale czy kiedykolwiek zastanawialiśmy się, czy zwrot jest wystarczająco uzasadniony ze względu na podstawowe czynniki ryzyka? Chociaż ludzie zwykle mają takie wyobrażenie o zwrotach generujących pieniądze, ryzyko jest często zapomnianym elementem. Zwroty to nic innego jak zyski z zainwestowanej nadwyżki: zróżnicowane zarobione pieniądze. W kategoriach czysto ekonomicznych jest to metoda rozpatrywania zysków w stosunku do zainwestowanego kapitału.

W tym artykule szczegółowo omawiamy zwroty skorygowane o ryzyko -

Jak definiuje się ryzyko?

Standardowa definicja ryzyka inwestycyjnego to odchylenie od oczekiwanego wyniku . Można to wyrazić w kategoriach bezwzględnych lub w odniesieniu do czegoś takiego jak rynkowy wzorzec. To odchylenie może być dodatnie lub ujemne. Jeśli inwestor planuje osiągnąć wyższe zyski, w dłuższej perspektywie musi być bardziej otwarty na krótkoterminową zmienność. Kwota zmienności zależy od tolerancji ryzyka inwestora. Tolerancja na ryzyko to nic innego jak skłonność do przyjmowania zmienności w określonych okolicznościach finansowych, biorąc pod uwagę ich psychologiczną swobodę psychiczną z niepewnością i prawdopodobieństwem poniesienia dużych krótkoterminowych strat.

Zwroty skorygowane o ryzyko i ich znaczenie

Zwrot skorygowany o ryzyko precyzyjnie dostosowuje zwrot z inwestycji, mierząc, jakie ryzyko wiąże się z uzyskaniem tego zwrotu. Portfele inwestycyjne składające się z pozycji w akcjach, funduszach wspólnego inwestowania i funduszach ETF. Pojęcie zwrotu skorygowanego o ryzyko służy do porównywania zwrotów z portfeli o różnych poziomach ryzyka z punktem odniesienia o znanym profilu zwrotu i ryzyka.

Jeśli składnik aktywów ma niższy współczynnik ryzyka niż rynek, zwrot z aktywa powyżej stopy wolnej od ryzyka jest uznawany za duży zysk. Jeżeli aktywa wykazują wyższy poziom niż ryzyko rynkowe, zróżnicowany zwrot wolny od ryzyka zostaje zmniejszony.

Zwroty skorygowane o ryzyko są kluczowe, ponieważ pomagają rozwiązać trzy główne problemy:

Istnieje głównie 6 najczęściej stosowanych metod obliczania zwrotu skorygowanego o ryzyko. Przyjrzymy się im szczegółowo poniżej -

# 1 - Współczynnik Sharpe'a (zwrot skorygowany o ryzyko)

Znaczenie wskaźnika Sharpe'a symbolizuje, jak dobrze zwrot z aktywów rekompensuje inwestorowi podjęte ryzyko. Porównując dwa aktywa ze wspólnym punktem odniesienia, ten o wyższym współczynniku Sharpe'a zapewnia lepszy zwrot przy tym samym ryzyku (lub równoważnie, ten sam zwrot przy niższym ryzyku). Opracowany przez laureata Nagrody Nobla Williama F. Sharpe'a w 1966 r., Współczynnik Sharpe'a definiuje się jako średni zysk powyżej stopy wolnej od ryzyka na jednostkę zmienności lub całkowitego ryzyka, tj. Odchylenia standardowego. Współczynnik Sharpe'a stał się najczęściej stosowaną metodą obliczania zwrotu skorygowanego o ryzyko, jednak może być dokładny tylko wtedy, gdy dane mają rozkład normalny.

• Rp = oczekiwany zwrot portfela
• Rf - stopa wolna od ryzyka
• Sigma (p) = Odchylenie standardowe portfela

Współczynnik Sharpe'a może również pomóc określić, czy nadwyżka zwrotu z papieru wartościowego jest wynikiem rozważnych decyzji inwestycyjnych, czy po prostu zbyt dużego ryzyka. Nawet jeśli jeden fundusz lub papier wartościowy może przynosić większe zyski niż jego odpowiedniki, inwestycję można uznać za dobrą, jeśli te wyższe zyski są wolne od elementu dodatkowego ryzyka. Im wyższy współczynnik Sharpe'a, tym lepsza jest jego wydajność skorygowana o ryzyko.

Przykład współczynnika Sharpe'a

Załóżmy, że 10-letni roczny zwrot z indeksu S&P 500 (portfel rynkowy) to 10%, podczas gdy średni roczny zwrot z bonów skarbowych (dobry wskaźnik zastępczy stopy wolnej od ryzyka) to 5%. Odchylenie standardowe wynosi 15% w okresie 10 lat.

• Rynek = (.10-.05) / 0,15 = 0,33
• (Fundusz A) = (0,10-0,05) / 0,95= 0,052
• (Fundusz B) = (0,12-0,05) / 0,30 = 0,233
• (Fundusz C) = (0,08-0,05) / 0,28 = 0,0107

# 2 - Treynor Ratio (zwrot skorygowany o ryzyko)

Treynor jest miarą zwrotów uzyskanych ponad zwroty, które mogłyby zostać osiągnięte z inwestycji, która nie wiąże się z ryzykiem dywersyfikacji. Krótko mówiąc, jest to również współczynnik zmienności nagrody, podobnie jak stosunek Sharpe'a, ale z tylko jedną różnicą. Używa współczynnika beta zamiast odchyleń standardowych.

• Rp = oczekiwany zwrot portfela
• Rf - stopa wolna od ryzyka
• Beta (p) = Portfolio Beta

Ten współczynnik opracowany przez Jacka L. Treynora określa, jak skuteczna jest inwestycja w zapewnianiu inwestorom rekompensaty, z uwzględnieniem nieodłącznego poziomu ryzyka inwestycji. Współczynnik Treynor zależy od współczynnika beta - który obrazuje wrażliwość inwestycji na ruchy na rynku - w celu oceny ryzyka. Wskaźnik Treynor opiera się na założeniu, że ryzyko, które stanowi integralny element całego rynku (reprezentowane przez beta), musi zostać ukarane grzywną, ponieważ dywersyfikacja nie może go wyeliminować.

Kiedy wartość wskaźnika Treynor jest wysoka, oznacza to, że inwestor wygenerował wysokie zwroty z każdego z przyjętych przez siebie ryzyk rynkowych. Wskaźnik Treynor pomaga zrozumieć, jak radzi sobie każda inwestycja w portfelu. W ten sposób inwestor zyskuje również wyobrażenie, jak efektywnie wykorzystywany jest kapitał.

Sprawdź także CAPM Beta

Przykład współczynnika Treynor

Załóżmy, że 10-letni roczny zwrot z indeksu S&P 500 (portfel rynkowy) to 10%, podczas gdy średni roczny zwrot z bonów skarbowych (dobry wskaźnik zastępczy stopy wolnej od ryzyka) to 5%.

• Rynek = (.10-.05) / 1 = .05
• (Fundusz A) = (0,12-0,05) / 0,95 = 0,073
• (Fundusz B) = (0,15-0,05) / 1,05 = 0,095
• (Fundusz C) = (.10-.05) /1.10 = .045

# 3 - Jensen's Alpha (zwrot skorygowany o ryzyko)

Alpha jest często uważana za aktywny zwrot z inwestycji. Określa wyniki inwestycji w odniesieniu do indeksu rynkowego używanego jako punkt odniesienia, ponieważ często uważa się, że reprezentuje on ruch na rynku jako całość. Nadwyżka zwrotu z funduszu w porównaniu ze zwrotem z indeksu wzorcowego to alfa funduszu. Zasadniczo współczynnik alfa wskazuje wyniki inwestycji po uwzględnieniu związanego z nią ryzyka:

• Rp = oczekiwany zwrot portfela
• Rf - stopa wolna od ryzyka
• Beta (p) = Portfolio Beta
• Rm = zwrot rynkowy

Alfa <0: inwestycja zarobiła zbyt mało, aby objąć ryzyko (lub była zbyt ryzykowna, aby uzyskać zwrot)

Alpha = 0: inwestycja przyniosła zwrot adekwatny do podjętego ryzyka

Alfa> 0: inwestycja ma zwrot przekraczający wynagrodzenie za podjęte ryzyko

Przykład alfa Jensena

załóżmy, że w poprzednim roku portfel zrealizował zwrot w wysokości 17%. Przybliżony indeks rynkowy dla tego funduszu zwrócił 12,5%. Współczynnik beta funduszu w stosunku do tego samego indeksu wynosi 1,4, a stopa wolna od ryzyka wynosi 4%.

Zatem Alfa Jensena = 17 - [4 + 1,4 * (12,5-4)]

= 17 - [4 + 1,4 * 8,5] = = 17 - [4 + 11,9]

= 1,1%

Biorąc pod uwagę Beta 1,4, fundusz powinien być ryzykowny niż indeks rynkowy, a zatem zarabiać więcej. Dodatnia wartość alfa oznacza, że ​​zarządzający portfelem osiągnął znaczne zyski, aby zrekompensować dodatkowe ryzyko podjęte w ciągu roku. Gdyby fundusz zwrócił 15%, obliczona wartość alfa wyniosłaby -0,9%. Ujemna alfa oznacza, że ​​inwestor nie osiągał wystarczających zwrotów w stosunku do poniesionego ryzyka.

# 4 - R-kwadrat (zwrot skorygowany o ryzyko)

R-kwadrat to miara statystyczna, która reprezentuje procent ruchów funduszu lub papieru wartościowego, który jest oparty na zmianach indeksu odniesienia.

• Wartości R-kwadrat mieszczą się w zakresie od 0 do 1 i są powszechnie określane jako procenty od 0 do 100%.
• R-kwadrat wynoszący 100% oznacza, że ​​wszystkie ruchy zabezpieczeń mogą być całkowicie uzasadnione zmianami indeksu.
• Wysoki R-kwadrat, między 85% a 100%, wskazuje, że wzorce wyników funduszu odzwierciedlają indeks.

Jednak silna lepsza wydajność w połączeniu z bardzo niskim współczynnikiem R-kwadrat będzie oznaczać, że potrzeba więcej analiz, aby zidentyfikować przyczynę lepszych wyników.

# 5 - Sortino Ratio (zwrot skorygowany o ryzyko)

Współczynnik Sortino jest odmianą współczynnika Sharpe'a. Sortino bierze zwrot z portfela i dzieli go przez „Ryzyko spadku” portfela. Ryzyko spadku to zmienność zwrotów poniżej określonego poziomu, zwykle średni zwrot z portfela lub zwroty poniżej zera. Sortino pokazuje stosunek wygenerowanego zwrotu „na jednostkę ryzyka spadku”.

Odchylenie standardowe obejmuje zmienność zarówno w górę, jak i w dół. Jednak większość inwestorów obawia się przede wszystkim zmienności w dół. W związku z tym współczynnik Sortino przedstawia bardziej realistyczną miarę ryzyka spadku związanego z funduszem lub akcją.

• Rp = oczekiwany zwrot portfela
• Rf - stopa wolna od ryzyka
• Sigma (d) = odchylenie standardowe ujemnych zwrotów aktywów

Przykład współczynnika Sortino

Załóżmy, że fundusz inwestycyjny A ma roczny zwrot w wysokości 15% i odchylenie w dół w wysokości 8%. Fundusz Mutual B ma roczny zwrot w wysokości 12% i odchylenie w dół w wysokości 5%. Stopa wolna od ryzyka wynosi 2,5%.

Wskaźniki Sortino dla obu funduszy zostałyby obliczone jako:

• Fundusz powierniczy X Sortino = (15% - 2,5%) / 8% = 1,56
• Fundusz powierniczy Z Sortino = (12% - 2,5%) / 5% = 1,18

# 6 - Wydajność skorygowana o ryzyko Modiglianiego

Znany również jako miara Modiglianiego-Modiglianiego lub M2, służy do uzyskania zwrotu portfela inwestycyjnego skorygowanego o ryzyko. Służy do pomiaru zwrotu z portfela skorygowanego o ryzyko funduszu / portfela w stosunku do wskaźnika odniesienia (np. Określonego rynku lub indeksu). Swoją część inspiracji czerpał z powszechnie akceptowanego współczynnika Sharpe'a, jednak ma znaczną przewagę w postaci jednostek procentowego zwrotu, co ułatwia interpretację.

M2 = R _p  - R _m

• Rp to zwrot z dostosowanego portfela
• Rm to zwrot z portfela rynkowego

Portfel skorygowany to portfel zarządzany, który ma zostać skorygowany w taki sposób, aby wiązał się z całkowitym ryzykiem co do portfela rynkowego. Skorygowany portfel jest konstruowany jako połączenie zarządzanego portfela i aktywów wolnych od ryzyka, w których wagi są przypisywane zgodnie z ponoszonym ryzykiem.

Stosunek Sharpe'a może prowadzić do błędnej interpretacji, gdy jest ujemny, a także trudno jest bezpośrednio porównać stosunek Sharpe'a kilku instrumentów. Na przykład, jeśli mamy jeden wskaźnik Sharpe'a wynoszący 0,50% i inny portfel ze wskaźnikiem -0,50%, porównanie między dwoma portfelami może nie mieć sensu. Łatwo jest rozpoznać wielkość różnicy pomiędzy portfelami inwestycyjnymi, które mają wartość M2 5,2% i 5,8%. Różnica w wysokości 0,6% to stopa zwrotu za rok skorygowana o ryzyko, przy czym stopień ryzyka jest dostosowany do poziomu portfela odniesienia.

Zwroty skorygowane o ryzyko - stosunek Sharpe'a do współczynnika Treynor vs Alfa Jensena

Współczynnik Treynor, podobnie jak współczynnik Sharpe'a, jest najskuteczniej używany jako narzędzie rankingowe, a nie indywidualnie. Inwestorzy mogą porównywać fundusze lub portfele funduszy o różnych kwotach ryzyka rynkowego, aby określić ich ranking według zwrotu skorygowanego o ryzyko. Wskaźnik jest szczególnie przydatny, gdy porównywane portfele lub fundusze są porównywane z tym samym indeksem rynkowym lub gdy porównuje się fundusz z własnym indeksem referencyjnym.

W porównaniu ze współczynnikiem Sharpe'a wartość wskaźnika Treynora jest względna: im wyższy, tym lepszy. Z drugiej strony alfa Jensena może być używana tylko w absolutnym kontekście. Znak i wielkość Alpha odzwierciedlają umiejętności i doświadczenie zarządzającego funduszem. Jednak aby jakikolwiek środek był skuteczny, indeks odniesienia musi być wybrany odpowiednio dla rozważanego portfela.

Niejednokrotnie menedżer może wydawać się ekspertem w zakresie oceny ryzyka od nagrody do ryzyka, ale nie posiada umiejętności w zakresie ryzyka od nagrody do całkowitego ryzyka. Inwestor porównujący wskaźnik Treynor i wskaźnik Sharpe'a funduszu musi zrozumieć, że duża różnica między nimi może w rzeczywistości wskazywać na portfel o znacznym udziale ryzyka charakterystycznego w stosunku do ryzyka całkowitego. Z drugiej strony w pełni zdywersyfikowany portfel zostanie uszeregowany identycznie według obu wskaźników.

Alfa Jensena

Najpierw obliczamy oczekiwany zwrot z portfela:

• ER (A) = 0,05 + 0,95 * (0,1-0,05) = 0,0975 lub 9,75%
• ER (B) = 0,05 + 1,05 * (0,1-0,05) = 0,1030 lub 10,30% zwrotu
• ER (C) == 0,05 + 1,1 * (0,1-0,05) = 0,1050 lub 10,50% zwrotu

Następnie obliczamy alfa portfela, odejmując oczekiwany zwrot z portfela od rzeczywistego zwrotu:

• Alfa A = 12% - 9,75% = 2,25%
• Alfa B = 15% - 10,30% = 4,70%
• Alfa C = 10% - 10,50% = -0,50%

Wniosek

Zwrot skorygowany o ryzyko służy do pomiaru, ile zwrotu generuje portfel inwestycyjny w porównaniu z ryzykiem, które jest wyrażane ogólnie jako liczba i to samo można zastosować do funduszy inwestycyjnych, pojedynczych papierów wartościowych i portfeli inwestycyjnych itp.

Zwrot skorygowany o ryzyko różni się w zależności od osoby i zależy od wielu czynników, takich jak tolerancja na ryzyko, dostępność funduszy, gotowość do utrzymania pozycji przez długi czas w celu ożywienia na rynku. W przypadku, gdy inwestor popełni błąd w ocenie, zostanie również ustalony koszt alternatywny inwestorów i jego stan podatkowy.

Inwestor może poprawić zwrot skorygowany o ryzyko na różne sposoby. Jednym z najczęstszych sposobów jest dostosowanie jego pozycji akcji do zmienności rynkowej. Wzrost zmienności zwykle prowadzi do spadku pozycji w akcjach lub odwrotnie. Zarządzający funduszami coraz częściej przyjmują tę strategię, aby uniknąć dużych strat i położyć nacisk na maksymalizację zysków.

Jednak miary te nie służą do obliczania zwrotu skorygowanego o ryzyko w czasie rzeczywistym. Większość tych wskaźników wykorzystuje w obliczeniach ryzyko historyczne. Jest to jedna z podstawowych luk, na którą zwraca uwagę większość ekspertów. W prawdziwym życiu może istnieć wiele ukrytych i niezauważonych ryzyk, które mogą zmienić ranking inwestycji. Nigdy nie można obliczyć dokładnego zwrotu skorygowanego o ryzyko ze względu na brak określonych zasad. Podstawowym zjawiskiem stosowania stopy zwrotu skorygowanej o ryzyko jest to, że inwestor może zasadniczo uszeregować ją pod względem atrakcyjności od najniższej do najwyższej.