FIFO vs LIFO

Różnice między FIFO i LIFO

FIFO (pierwsze weszło, pierwsze wyszło) i LIFO (ostatnie przyszło, pierwsze wyszło) to dwie metody rozliczania wartości zapasów posiadanych przez firmę. Po uwzględnieniu wartości zapasów praktyczne staje się wykazanie kosztu sprzedanych towarów lub wszelkich kosztów związanych z zapasami w rachunku zysków i strat oraz wykazanie wartości zapasów dowolnego rodzaju w bilansie.

W tym artykule przyjrzymy się, czym jest LIFO i FIFO, przykładami, zaletami i kluczowymi różnicami -

Definicje metod FIFO i LIFO

Co to jest FIFO (pierwsze weszło, pierwsze wyszło)?

FIFO oznacza „First In First Out”, co oznacza, że ​​zapasy, które zostały dodane jako pierwsze, zostaną najpierw usunięte z magazynu. Tak więc ekwipunek opuści stan w takiej samej kolejności, w jakiej został dodany do magazynu.

Oznacza to, że za każdym razem, gdy zapasy są zgłaszane jako sprzedane (po konwersji na produkty gotowe lub takie, jakie są), jego koszt zostanie przyjęty jako równy kosztowi najstarszego zapasu znajdującego się na magazynie.

To z kolei oznacza koszt zapasów

sprzedane zgodnie z rachunkiem zysków i strat zostaną uznane za najstarsze zapasy obecne w magazynie. Z drugiej strony, w bilansie zostanie przyjęty koszt zapasów pozostających w magazynie jako równy kosztowi ostatnich zapasów dodanych do zapasów.

Co to jest LIFO (ostatnie weszło, pierwsze wyszło)?

LIFO oznacza Last In, First Out, co oznacza, że ​​zapasy, które zostały dodane jako ostatnie, zostaną z nich usunięte jako pierwsze. Tak więc zapasy opuszczą zapasy w kolejności odwrotnej do tej, w której zostały dodane do zapasów.

Oznacza to, że za każdym razem, gdy zapasy są zgłaszane jako sprzedane (po konwersji na produkty gotowe lub takie, jakie są), ich koszt zostanie przyjęty jako równy kosztowi ostatniego zapasu dodanego do zapasów.

To z kolei oznacza, że ​​koszt sprzedanych zapasów zgłoszony w rachunku zysków i strat zostanie przyjęty jako koszt ostatniego zapasu dodanego do zapasów. Z drugiej strony w bilansie zostanie przyjęty koszt zapasów pozostających na stanie równy kosztowi najstarszych zapasów znajdujących się na stanie.

Obie te metody są czystymi metodami księgowania i raportowania wartości zapasów. Niezależnie od przyjętej metody, nie reguluje ona faktycznego dodawania lub usuwania zapasów z magazynu w celu dalszego przetwarzania lub sprzedaży.

Inną metodą księgowania kosztów zapasów, która jest również szeroko stosowana zarówno przez przedsiębiorstwa publiczne, jak i prywatne, jest metoda kosztu średniego. Ta metoda przyjmuje środkową ścieżkę między FIFO i LIFO, biorąc średnią ważoną wszystkich jednostek dostępnych w magazynie w okresie rozliczeniowym, a następnie wykorzystuje ten średni koszt do określenia wartości KWS i końcowych zapasów.

Ale w tym artykule skupiamy się tylko na metodach FIFO i LIFO do księgowania kosztów zapasów i porównaniu między nimi.

Przykład LIFO kontra FIFO

Załóżmy, że firma produkuje i sprzedaje swój produkt w partiach po 100 sztuk. Jeśli inflacja jest dodatnia, koszt produkcji będzie z czasem wzrastał. Załóżmy więc, że w każdym okresie produkowana jest 1 partia 100 sztuk, a koszt produkcji rośnie po każdym kolejnym okresie.

Więc jeśli koszt produkcji 1 jednostki wynosi 10 dolarów w pierwszym okresie, może to być 15 dolarów w drugim okresie, 20 dolarów w drugim okresie i tak dalej. Zobacz tabelę poniżej na lato:

Rozważ szczegóły dotyczące trzech partii produkcyjnych podane w powyższej tabeli. Załóżmy, że numery partii są uporządkowane według daty produkcji.

Powinno być oczywiste, że firma nie będzie w stanie sprzedać dokładnie 100 sztuk produktów w każdym okresie. Będzie musiał je sprzedawać zgodnie z otrzymanymi zamówieniami, a także w zależności od dostępności produktów na zapasach wyrobów gotowych. Załóżmy więc, że firma otrzyma zamówienia na łącznie 150 sztuk po wyprodukowaniu trzeciej partii 100 sztuk.

Wycena zapasów metodą FIFO

Teraz, jeśli firma zdecyduje się na stosowanie metody FIFO do księgowania zapasów, koszt sprzedanych towarów zostanie przyjęty jako równy kosztowi pierwszych 150 wyprodukowanych jednostek (pamiętasz „pierwsze weszło, pierwsze wyszło”?) Ze wszystkich 300 jednostek dostępne w magazynie. Obecnie, pierwsze 150 wyprodukowanych jednostek obejmuje 100 jednostek z partii nr 1 plus 50 jednostek z partii nr 2. W związku z tym koszt sprzedanych towarów (COGS) będzie równy (100 * 10 USD) + (50 * 15 USD) = 1750 USD.

Wartość pozostałych zapasów wyrobów gotowych będzie równa kosztowi pozostałych 150 jednostek w magazynie, tj. Pozostałych 50 jednostek Partii nr 2 i 100 jednostek Partii nr 3. W związku z tym, wartość zapasów wyrobów gotowych, które zostaną wykazane w bilansie przedsiębiorstwa, będzie równa (50 * 15 USD) + (100 * 20 USD) = 2750 USD.

Wycena zapasów metodą LIFO

Teraz, jeśli firma zdecyduje się na stosowanie metody LIFO do księgowania zapasów, koszt sprzedanych towarów zostanie przyjęty jako równy kosztowi ostatnich 150 wyprodukowanych jednostek (pamiętasz „ostatni przyszedł pierwszy wyszedł”?) Ze wszystkich 300 dostępnych jednostek w magazynie. Obecnie, ostatnie 150 wyprodukowanych jednostek obejmuje 100 jednostek z partii nr 3 plus 50 jednostek z partii nr 2. W związku z tym koszt sprzedanych towarów (COGS) będzie równy (100 * 20 USD) + (50 * 15 USD) = 2750 USD.

Również wartość pozostałych zapasów wyrobów gotowych będzie równa kosztowi pozostałych 150 jednostek w magazynie, tj. Pozostałych 50 jednostek Partii nr 2 i 100 jednostek Partii nr 1. wartość zapasów wyrobów gotowych, które zostaną wykazane w bilansie firmy, będzie równa (50 * 15 USD) + (100 * 10 USD) = 1750 USD.

Infografiki FLFO vs. LIFO

Dlaczego istnieje więcej niż jedna metoda rozliczania kosztów zapasów? 

Główną przyczyną, dla której istnieje więcej niż jedna metoda rozliczania kosztu zapasów, jest inflacja. Jeśli inflacja w jakiś sposób przestanie istnieć, to nie będziemy potrzebować innych metod ustalania wartości zapasów, które firma wydaje lub utrzymuje w swoich magazynach.

To dlatego, że gdyby nie było inflacji, koszt materiałów zakupionych dzisiaj byłby dokładnie taki sam, jak zakupiony w zeszłym roku. Zatem koszt materiałowy związany z produkcją wyrobów gotowych również okaże się taki sam dla określonego rodzaju produktu. Zatem koszt zapasów dodanych dzisiaj do zapasów będzie dokładnie równy kosztowi zapasów dodanych do zapasów rok temu. W związku z tym, niezależnie od tego, czy używasz metody LIFO, czy metody FIFO, wartość zapasów wydatkowanych lub nawet znajdujących się na stanie również okaże się taka sama w każdym przypadku.

Ale ponieważ inflacja jest rzeczywistością, wartość zapasów okazuje się czymś innym, gdy używamy FIFO, a inną, gdy używamy LIFO.

Mimo to, dlaczego niektóre firmy używają FIFO, a inne używają LIFO do obliczania wartości zapasów? Odpowiedź na to jest następująca: Firmy stosują różne metody ewidencji zapasów ze względu na korzyści i wygodę oferowane przez obie metody w różnych sytuacjach.

Chociaż powyższe jest prawdą, w większości krajów przestrzegane są standardy rachunkowości MSSF, które nie pozwalają na stosowanie metody LIFO. Firmy nie mają więc takiego wyboru.

źródło: iasplus.com

Ale w Stanach Zjednoczonych jest to dozwolone pod warunkiem, że podmioty notowane na giełdzie, które używają LIFO do celów podatkowych, muszą również używać LIFO do sprawozdawczości finansowej.

Spójrz także na MSSF a US GAAP.

LIFO a FIFO - co jest preferowane?

Wartość zapasów pojawia się w rachunku zysków i strat jako koszt sprzedanych towarów (COGS) oraz w bilansie jako zapasy w obszarze Aktywa bieżące. Zatem metoda zastosowana do wyceny zapasów będzie miała pośredni wpływ na wartość dochodu brutto, dochodu netto, podatku dochodowego w rachunku zysków i strat i aktywów obrotowych oraz aktywów ogółem w bilansie.

Aby to zrozumieć, weźmy wartości kosztu sprzedanych towarów (COGS) i wartości zapasów obliczone zarówno przy użyciu metody FIFO, jak i LIFO, z przykładowego przykładu omówionego powyżej.

Kluczowe różnice

• W LIFO ostatni zakupiony lub wyprodukowany towar jest dystrybuowany jako pierwszy, aw FIFO zakup lub wyprodukowany towar jako pierwszy jest dystrybuowany jako pierwszy.
• FIFO to powszechnie stosowana na całym świecie metoda wyceny zapasów. Chociaż US GAAP pozwala na przyjęcie zarówno LIFO, jak i FIFO, ale w scenariuszach międzynarodowych, FIFO jest szeroko stosowana, a MSSF ograniczają stosowanie LIFO do wyceny zapasów.
• W ramach LIFO zapas w ręku oznacza najstarszy stan, podczas gdy w FIFO zapas w ręku reprezentuje najnowszy stan.
• W gospodarce inflacyjnej stosowanie LIFO prowadzi do niższych zysków i pomaga w oszczędnościach podatkowych, podczas gdy stosowanie FIFO prowadzi do wyższego zysku i ogromnego obciążenia podatkowego.
• FIFO podaje potencjalnym inwestorom dokładne dane finansowe organizacji i pomaga w podejmowaniu decyzji. Podczas gdy LIFO nie daje dokładnego obrazu finansów, prowadzi to do niedokładnych decyzji inwestycyjnych.
• W FIFO zapasy końcowe składają się z ostatnich pozycji, dlatego zapasy końcowe są wyceniane według ceny rynkowej. W LIFO zapasy końcowe są wyceniane po cenie historycznej.
• FIFO jest bardziej realistycznym i logicznym podejściem do wyceny zapasów w porównaniu do LIFO
• Istnieje ryzyko, że zapasy staną się przestarzałe i przestarzałe w przypadku LIFO, ponieważ towary są używane ze starych zapasów, ryzyko to można zmniejszyć, jeśli zastosuje się FIFO.
• W przeciwieństwie do LIFO, utrzymanie rekordów jest łatwiejsze w FIFO, ponieważ kilka warstw jest mniej.
• Koszt sprzedanych towarów jest podany w aktualnej cenie rynkowej w LIFO, a koszt niesprzedanych towarów w cenie rynkowej w FIFO.
• FIFO nie jest odpowiednią metodą, jeśli występują duże wahania cen materiałów. W takim przypadku LIFO jest odpowiednią opcją.

Zalety LIFO

Najpierw weź wartości KWS obliczone przy użyciu obu metod i przygotuj rachunek zysków i strat, zakładając, że wszystkie inne wartości, takie jak sprzedaż, inne wydatki i stawka podatku, są takie same dla obu metod. Załóżmy, że cena sprzedaży 1 jednostki wyniesie 40 USD. Ponieważ sprzedano łącznie 150 jednostek, łączna wartość sprzedaży wyniesie (150 * 40 USD) = 6000 USD. Załóżmy również, że inne wydatki badany okres wyniósł 1250 USD, a stawka podatku od dochodu netto wynosiła 30%. I niech te zakładane wartości będą takie same dla obu metod.

Rachunek zysków i strat przygotowany, gdy używane są zarówno FIFO, jak i LIFO, będzie wyglądał następująco:

Wartość KWS obliczona metodą FIFO wyniosła 1750 USD, a obliczona metodą LIFO 2750 USD. Spójrzmy teraz na różnice między wartościami dochodu brutto, dochodu netto i podatku dochodowego. Wszystko to wynika z różnicy wartości COGS, co z kolei wynika z zastosowania dwóch różnych metod wyceny zapasów.

Ostatecznie więc korzyść ze stosowania metody LIFO dla firmy polega na tym, że może ona wykazać niższy dochód netto, a tym samym odroczyć swoje zobowiązania podatkowe w okresach wysokiej inflacji. Ale jednocześnie może to rozczarować inwestorów, informując o niższym zysku na akcję. Z drugiej strony firma stosująca metodę FIFO będzie raportować wyższy dochód netto, a tym samym będzie miała większą kwotę zobowiązania podatkowego w najbliższym czasie.

Oprócz odroczenia podatku LIFO jest korzystne w zmniejszaniu przypadków odpisów aktualizujących wartość zapasów. Odpisy wartości zapasów mają miejsce, gdy uznaje się, że cena zapasów spadła poniżej ich wartości bilansowej. W przypadku zastosowania LIFO w magazynie pozostaną tylko stare zapasy, a ich cena zakupu będzie miała mniejsze szanse na zejście poniżej wartości bilansowej.

Zalety FIFO

Teraz, aby zrozumieć wpływ obu metod na Bilans, weź wartości zapasów obliczone za pomocą obu metod i przygotuj Bilans w najprostszej formie, przyjmując wartości Innych aktywów (wszystkich aktywów innych niż zapasy) i Razem Zobowiązania mają być takie same dla obu metod. Dla załoŜenia przyjmijmy, Ŝe wartość Innych aktywów wyniesie 20000 USD, a wartość Zobowiązań ogółem - 10750 USD. I niech te zakładane wartości będą takie same dla obu metod.

Bilans przygotowany przy zastosowaniu obu metod wyceny zapasów będzie wyglądał następująco:

Korzystanie z metody FIFO

Korzystanie z metody LIFO

Wartość zapasów obliczona metodą FIFO wyniosła 2750 USD, a obliczona metodą LIFO 1750 USD. Spójrzmy teraz na różnice między wartością aktywów ogółem a kapitałem własnym (= aktywa ogółem - pasywa ogółem). Wszystko to wynika z różnicy wartości zapasów, co z kolei wynika z zastosowania dwóch różnych metod wyceny zapasów.

Ostatecznie więc korzyścią ze stosowania metody FIFO dla spółki jest to, że może ona wykazywać wyższą wartość kapitału własnego lub wartości netto, a tym samym wydawać się bardziej atrakcyjna dla inwestorów. Z drugiej strony spółka stosująca metodę LIFO będzie raportować niższą wartość majątku netto, a tym samym będzie się wydawać stosunkowo mniej atrakcyjna dla inwestorów.

Powinno to być oczywiste dla czytelnika, ale warto również zauważyć, że wpływ na KWS w rachunku zysków i strat i zapasów w bilansie będzie taki, jak opisano powyżej, tylko wtedy, gdy inflacja będzie dodatnia, tj. Rosną ceny surowców. z czasem. Jeśli inflacja jest ujemna, wpływ LIFO i FIFO będzie odwrotny od tego, co opisano powyżej.

Tabela porównawcza

Sedno powyższego wyjaśnienia podsumowano w poniższej tabeli:

Wniosek

FIFO i LIFO to dwie metody księgowania i raportowania wartości zapasów. FIFO traktuje koszt materiałów zakupionych jako pierwszy jako koszt sprzedanych towarów, a jako ostatni jako koszt materiałów zakupionych jako koszt pozycji nadal znajdujących się w zapasach. LIFO traktuje koszt materiałów zakupionych ostatnio jako koszt sprzedanych towarów, a koszt materiałów zakupionych jako pierwszy jako koszt pozycji nadal obecnych w zapasach.

Korzyści płynące ze stosowania metody LIFO polegają na tym, że pomaga ona odroczyć podatek i obniżyć odpisy na zapasy w okresach wysokiej inflacji. Zaletą korzystania z FIFO jest to, że skutkuje wyższą wartością raportowanych zysków i wartością netto firmy przyciągającą więcej inwestorów. W przypadku deflacji skutki te są odwrotne.

Jednak w większości krajów egzekwowany jest standard MSSF, zgodnie z którym stosowanie LIFO jest niedozwolone. Tylko kilka krajów, w tym Stany Zjednoczone, zezwala na wykorzystanie LIFO do celów podatkowych, ale wymaga również jego stosowania przy raportowaniu wyników inwestorom. Jednak FIFO jest znacznie bardziej popularną metodą spośród tych dwóch, ponieważ jest bardziej logiczna dla większości branż.